داستان بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص)

به گزارش نوای پرنده پارسی، داستان بعثت پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) در تاریخ اسلام با حضور ایشان در غار حرا و نازل شدن آیاتی از سوره علق بر ایشان توضیح داده شده است.

داستان بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص)

داستان بعثت پیامبر را شاید باید از تولد ایشان یا حتی پیش آن شروع کرد؛ آنچه که در این مجال نمی گنجد. اما در این نوشتار به روزی که ایشان به واسطه جبرییل (ع) توسط خداوند به پیامبری برگزیده شد و اتفاقات و توضیح حال پیامبر در آن روز اشاره می کنیم. اتفاقی که در میان وهله ای از تاریخ عربستان رخ داد که جهل و ستمگری شبه جزیره عربستان را فراگرفته بود.

داستان بعثت پیامبر (ص)

محمد در شهر تاریکی محض می دید. به کعبه می رفت به جای خداپرستی بت پرستی می دید. به میان مردم می رفت از افکار و عادات پلید قوم خود اندوهگین می شد. پس مکه را ترک می گفت و به کوه حرا می رفت، به دنبال صدای کاینات. معتقد بود قلب نظیر آینه ایست که هرچه پاک تر و شفاف تر باشد انعکاس حقایق و اندیشه های عظیم بهتر و دقیق تر در آن صورت می گیرد. بنابراین از شهر و و ستمگری شهر نشینان دور می شد و به آن کوه پناه می برد...

در شبی از شب های دوشنبه ماه رمضان (درباره تاریخ بعثت رسول خدا (ص) در روایات و احادیث شیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه آن است که بعثت آنحضرت در بیست وهفتم رجب سال چهلم عام الفیل بوده، چنانچه مشهور میان علماء و محدثین اهل سنت آن است که این ماجرا در ماه مبارک رمضان آن سال اجرا شده که در شب و روز آن نیزاختلاف دارند، که بعضی هفده رمضان و بعضی هیجدهم و جمعی نیز تاریخ آنرا بیست و چهارم آن ماه دانسته اند). ماه شب هفدهم روشنایی بسیار درخشانی به کاینات داده بود. نسیم ملایمی می وزید و گویی آسمان به زمین نزدیک تر شده بود.

محمد به چهل سالگی عمر خود رسیده بود و در غار حرا ماه را روبری خود می دید. یک مرتبه در آن خاموشی مطلق محمد به راز و احتیاج پرداخت و صدای او بدین کلمات بلند شد:

ای خالق کاینات و ای دانای راز نهان ما...

سپس به آرامگاه شبانه خود غار حرا رفت و گویی کوه هم با او به خواب رفت. ناگهان روشنایی تندی به دیدگانش خورد. هراسان چشم باز کرد. نوری به وی نزدیک شد. وجودش را فراگرفت، به مغزش، به قلبش و به روحش ورود کرد. محمد لرزید و حرارت عجیبی در وجودش شکل گرفت و بعدها اعلام کرد:

احساس کردم که مرگ بر جسمم و زندگی ملایم و لطیفی بر قلب و روحم چیره شد...

یک مرتبه از میان نور صدایی شنید که می گفت: محمد...

محمد مضطرب جواب داد: کیست؟

صدا گفت: جبرییل

محمد: جبرییل؟

صدا گفت: بخوان

محمد به وحشت بیرون آمد به اطراف نگاه کرد کسی نبود، دوباره همان نور جلوه گر شد و برای بارسوم گفت: بخوان

محمد جواب داد: نمی توانم بخوانم.

صدا باز گفت: محمد بخوان... بخوان...

دستی که کتابی گرفته بود جلویش پدید آمد. کتاب در میان حریر سپیدی بود. دوباره صدا بلند شد و گفت: زبان باز کن و بخوان... اینها را با من بگو...

چشمه ای از قلب محمد بیرون جهید و این کلمات را با فرشته گفت:

بخوان به نام خدایی که خلق کرد. خلق کرد انسان را از علق

بخوان که خدای تو کریمترین وجودهاست، خدایی که از طریق قلم تعلیم داد و به انسان آنچه را نمی دانست آموخت...

و صدا خاموش شد.

آن نور خیره کننده یک مرتبه خاموش شد و پرید. خستگی فوق العاده بر جسم محمد افتاد و عرق از بدنش سرازیر شد. محمد آن کلمات را دوباره به خاطر آورد و به تنهایی تکرار کرد. مدتی به آسمان نگریست و همان نور و درخشندگی را در همه جا دید. بی اختیار به سجده افتاد و گریست.... صدای او را وزش نسیم سحری نوازش می داد.

محمد به آسمان و ستارگان خیره شده بود. او موجودی بود که آماده شنیدن رسالت الهی شده بود. اکنون با ترس و وحشت در جستجوی آن چیزی بود که در آسمان دیده بود. شبح صاف و پرتوافکن که بال های خود را در افق پهن نموده بود و وجودش روی نوار شنگرفی قرار گرفته بود. همان را دوباره در آسمان دید و قلبش بی اختیار فرو ریخت. صدایی به آهستگی گفت وشنود برگ های درخت خرما از او بلند شد که چنین گفت:

محمد تو رسول خدا شده ای...

این شبح در هر نقطه از آسمان نقش بسته بود و این صدا از همه سو بلند بود:

محمد تو رسول خداشده ای و من جبرییل ام که این بشارت را می دهم...

محمد به سرعت از دامنه کوه سرازیر شد. و خود را به پایین رساند. آیه های بخوان به نام خدایی که تو را خلق کرد مانند خبرنگاران های پر تلالو در دل او می درخشید. خود را به شهر رسانید. وقتی داخل خانه خدیجه شد رنگ صبح بر همه دیوارها افتاده بود.

خدیجه به استقبالش شتافت و از او و از پیشامدهایی که برایش اتفاق افتاده پرسش هایی کرد. محمد با التهاب و اضطراب به آنها پاسخ داد و به خدیجه گفت که حرارت درونی مرا می سوزاند ... آب سردی به من برسان شاید این التهاب خاموش گردد. خدیجه از چاه منزل آب کشید و به یاری خدمتگزاران بر روی شوی خویش آب ریخت. خدیجه او را بالاپوش ضخیمی پیچید و محمد به خوابگاه خود رفت.

خدیجه همین که آرامش را در وجود محمد دید به آهستگی از خانه بیرون رفت تا به خانه عموزاده خود ورقه برسد. ورقه از چشم نابینا بود اما مردم از بینایی دل او چیزها می گفتند. ورقه پس از شنیدن ماجرا از زبان خدیجه چنین گفت:

سوگند به کسی که جان ورقه در دست اوست اگر آنچه را که تو گفتی راست و درست باشد شوهرت برگزیده خدا شده است. آیه هایی که بر زبانش آمده و تو برایم خواندی شباهت به جمله های انجیل و تورات دارد، مانند گفته های آسمانی است که تنها آموختگان ازل بر آن آگاهی دارند. ادای این کلمات از عهده دانشمندان بشری خارج است تا چه رسد به یک شخص امی. صورتی که شوی تو در افق و در آسمان دیده همان ناموس اکبر است. همان است که بر موسی نمودار شد و او را پیامبر کرد. فرستاده خدا، خدای آسمانها و صحراهای بیکران...

آنچه خواندید بخشی از داستان بعثت پیامبر (ص) می باشد که از کتاب پیامبر نوشته زین العابدین رهنما برگرفته شده است.

گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران

پری ها: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری

منبع: setare.com
انتشار: 23 مرداد 1400 بروزرسانی: 23 مرداد 1400 گردآورنده: pbmusic.ir شناسه مطلب: 5448

به "داستان بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص)" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "داستان بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص)"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید