ولخرجی های لیگ برتر خلاف جهت زندگی ایرانی ها - نوای پرنده پارسی

ولخرجی های لیگ برتر خلاف جهت زندگی ایرانی ها

آرمن ساروخانیان، هنوز لیگ هجدهم تمام نشده بود که سازمان دهی برای لیگ نوزدهم شروع شد و این روزها تدارک و یارگیری تیم ها به اوج رسیده. آنها که پیروز بودند، می خواهند در اوج بمانند و آنها که به هدف شان نرسیدند، مصمم اند ناکامی قبلی را جبران کنند. عطش پیروزیت و فشار هواداران آنها را به سمت جذب مربیان و بازیکنان مطرح هل می دهد. هرچه اسم بزرگتر و کارنامه پربارتر، رقم قرارداد بالاتر. وقتی که بازار فوتبال ایران توان تأمین نیازها را نداشته باشد، آنها سراغ گزینه های خارجی می روند و این یعنی قرارداد ارزی.

ولی برای هیجان فوتبال و شور هوادارانش چه مرزی وجود دارد؟ آتش جابجایی که شبکه های اجتماعی بی وقفه به آن می دمند و به هیزمش اضافه می کنند، تا کجا قرار است شعله بکشد؟ در روزهایی که اقتصاد کشور سیاست ریاضت و صرفه جویی را در پیش گرفته و مصلحت عمومی این است که از هزینه های غیرضروری خودداری شود، فوتبال می تواند در خلاف جهت حرکت کند و باشگاه ها تا جایی که می توانند فتیله جابجایی را بالا بکشند؟

فوتبال ایران با بدهی های انبوه و پرونده شکایات تلنبار شده روبه رو است و انتظار می رفت باشگاه ها که عموما تراز اقتصادی شان منفی است برای فصل جدید به فکر کوتاه کردن فهرست هزینه ها باشند، ولی جنون جام آنها را به مسیری هدایت کرده که مشخص نیست چه پایانی داشته باشد.

مهمترین عامل تورم فوتبال مانند سایر حوزه ها بالا رفتن قیمت دلار است. بازیکنان خارجی که در گذشته نسبت به قیمت شان گره گشا و مقرون به صرفه بودند، حالا با فاصله از همتایان ایرانی گران ترند و بخش بزرگی از بودجه باشگاه را می بلعند. آنها حالا به متر مشخص قیمت بازیکنان تبدیل شده اند و بازیکنان ایرانی هم دستمزدشان را متناسب با ارقام قرارداد این بازیکنان درخواست می کنند.

از فدراسیون به عنوان متولی فوتبال کشور انتظار می رفت که در شرایط ویژه اقتصادی کشور تمهیداتی برای محدود کردن جابجایی در نظر بگیرد و مقابل ولخرجی باشگاه ها بایستد. زمانی که خبرگزاری مجلس حرف های تاج مبنی بر ممنوعیت استفاده از مربیان و بازیکنان خارجی را منتشر کرد، تصور شد که فدراسیون می خواهد اقتصاد لیگ را به مسیری منطقی برگرداند، ولی متأسفانه ساعتی بعد این جملات تکذیب شد و باشگاه ها همچنان مجوز دارند که روی موج احساسات هواداری پیش بروند.

فوتبال ترکیه هم پس از افت ارزش پول ملی با بحران مشابهی روبه رو شد و باشگاه ها در نخستین اقدام موظف شدند دستمزد بازیکنان داخلی را با لیر پرداخت کنند. همچنین باشگاه های بزرگ لیگ ترکیه از جمله فنرباغچه کمتر سراغ بازیکنان گران خارجی می روند و هزینه ها را تا حد ممکن کاهش داده اند.

در ایران اما باشگاه های فوتبال ظاهرا در دنیای مجزایی سیر می کنند. با بالا رفتن قیمت دلار، نه تنها جذب بازیکنان و مربیان خارجی محدود نشده، بلکه بازیکنان ایرانی هم ارقامی طلب می کنند که دست کمی از دستمزد دلاری ندارد.

لیگی که فصل گذشته میانگین گلش به کمتر از دو رسید، بسیاری از بازی هایش به زحمت هزار تماشاگر داشت و در یک جمله سرگرمی نازلی محسوب می شود، به یک تجارت گران برای باشگاه ها و جذاب برای دلال ها تبدیل شده و ظاهرا هیچکس قرار نیست جلوی این ریخت و پاش را بگیرد.

پری ها: پریها | مجله گردشگری، تور لحظه آخری، تور ارزان قیمت، سفرنامه گردشگری